Op avontuur in de Gildehauser Venn.

'Natuur' is wat mij betreft meer dan wat bomen in een grasland. Een 'natuur'-landschap heeft iets ongerepts. Wandelingen in de 'natuur' worden doorgaans niet aangegeven met rode, blauwe of gele paaltjes. In de Gildehauser Venn ontbreken de paaltjes. Het kan er drassig zijn. Ik liep de wandeling op 16/11/2010 na een periode van hevige regenval. De wandeling bij deze omstandigheid is wat avontuurlijk. Hoe houd ik droge voeten?

Gildehaus is een deelgemeente van Bad Bentheim, net over de grens, ten noordoosten van Losser (Twente). Het dorp ligt op een hoogte van 49 meter boven NAP, genoeg om het een ‘buitenlands’ tintje te geven. Lopend door het dorp wordt dit idee wat aangetast. Ik hoor veel Nederlands spreken. Het zijn Twentse emigranten die zich vestigden in het mooie, meer dan 1000 jaar oude dorp. Nog belangrijker zijn de lage huizenprijzen.

De toegangsroute is eenvoudig: Volg de A1/A30 naar Osnabrück en neem de eerste afslag over de grens (Gildehaus). Treinreizigers nemen de bus van Bad Bentheim naar Gildehaus. Het startpunt van deze wandeling is de Ostmühle.

Sinds 1986 wordt er in de molen uit 1750 weer graan gemalen. Daarnaast is er een perfecte horeca gelegenheid. De wandeling - niet meer dan 18km lang - is ongeschikt voor het hakjes dragend volksdeel. Een deel van de wandeling is gemarkeerd met een 'T' van de Töddenweg (een deel van de Handelsweg). Tödden betekent handelaren. Blijft de vraag of er naast de Ostmühle ook een Westmüle is.

Routebeschrijving: 
 

Volg de Töddenweg oostwaarts, richting Bad Bentheim. Gildehaus bezit een Evangelisch- Reformierte kerk, stevig ogend en gebouwd van Bentheimer zandsteen. Links van de route is de toren.

 
Bij paddestoel 76/96 (de grens van het dorp Gildehaus) rechts afslaan (fietsroute 21 naar Gronau). Ga bij de ‘Bahnübergang’ rechtdoor (route 21 gaat rechtsaf). Loop ‘Immer Gerade Aus’ over een asfaltweg. Passeer een bord ‘Naturschützgebiet’ en volg het pad zuidwaarts. Na langdurige regen eindigt het pad in een flinke plas water. Het is dus zaak na ongeveer twee kilometer na genoemd bord de rechts langslopende sloot over te steken. Vervolgens is het pad rechts van deze sloot goed te belopen. Volg dit pad tot aan een echte ven.

Ga voor de ven rechtsaf en loop om de ven heen.

Het is een prachtig natuurgebied, dichtbegroeid met berken en varens.

Het is echt mogelijk via de droge richel zuidwaarts te lopen.

Bij een bosrand is er een kruising met groene landweg. Sla hier rechtsaf. Bij een hoogzit (rechts) de weg naar links blijven volgen. Het eindpunt van de landweg is een asfaltweg. Sla hier links af en volg het ‘witte kruis’ (X). Verlaat de route bij een driesprong van asfalt wegen bij een bushalte rechts. Volg de weg langs de bushalte, dus rechts af slaan. Bij het eerstvolgende kruispunt, rechts af de Ochtruperdiek volgen. Steek een drukke voorrangsweg over en loop rechtdoor de weg richting het Kloster Bardel. Direct na huisnummer 16 een pad rechts inslaan. Aan het eind van het pad links de Ravenhorster Weg op. Eind van deze weg weer links. Vervolgens is het eerste pad rechts: De Töddenweg (T). Volg de route.

Lopend op de Töddenweg, geplaveid met oude gele stenen, heb ik echt het idee over een oeroude handelsweg te lopen van Deventer naar Osnabrück, zeg maar de A1/A30 uit 1550.

Geen 'NATUUR', maar het landschap heeft wel iets verstillends.

Op de heuvelrug een kleine, maar mooie Joodse begraafplaats.

In de Westmühle (hij is er!) wordt geen graan gemalen. Het is de tentoonstellingsruimte van de schilder Friedrich Hartmann (1912 – 2000).

De heuvel rechts heeft een specifieke bestemming: ‘Hochzeitswald’. Het bosje verwijst naar een oude traditie uit de 18e –eeuw. Op een huwelijk beluste mannen planten voorafgaand aan het huwelijk een boom ‘für den Erhalt der Schöpfung und der Umwelt'. De Ostmühle is het eindpunt van de route.

Tekst downloaden

Rundwanderung Hermannsweg Bevergern

Dit is een route voor liefhebbers van bossen, oude kerken, een mooi terras en de Hermannsweg. De Hermannsweg loopt van Oldenzaal, via het Teutenburgerwald naar de Grotenburg (386 m). De route is populair bij Nederlanders die in Duitsland wandelen. Eén van de etappes loopt van Bevergern naar Tecklenburg. De beschreven route volgt een deel van deze etappe. De afstand is ongeveer 19 km.
Bevergern ligt iets voorbij Rheine. Het dichtstbijzijnde station is in Hörstel. Met de auto neem je vanaf de autoweg A30 naar Osnabrück de afslag Rheine Kanalhafen. Vervolgens rijd je via Hörstel naar Bevergern. Voor de kerk ga je rechtsaf (zuidwaarts) de Bevergerner Aa over. Hier parkeren. Van Bevergern gaat de route naar Elte. Beiden plaatsen hebben mooie, oude kerken. Het is een mooie, zonovergoten herfstdag in oktober.

De route.
Het pad langs de Bevergerner Aa oostwaarts volgen richting Surenburg (de Hermannsweg). Bij een brug over de Aa de Hermannsweg verlate, rechtdoor langs het water de X13 volgen. Bij einde pad asfaltweg rechts richting Schloss Surenburg via de slotlaan.

Loop linksaf rond het slot.

Na de ingang van het slot een asfaltweg rechts (X7/13). Vervolgens nog eens een asfaltweg rechts. Bij een kruispunt, net na vier slotpalen, schuin links een bospad in (X7 en verboden voor ruiters). Halverwege gaan de X7 en de Hermannsweg samen richting Elte.

Bij de nadering van een asfaltweg gaat de Hermannsweg rechts en de X7 rechtdoor. Kies bij dit kruispunt de weg tegenover de Hermannsweg: de Hinterdingsweg (linksaf). Over de Mühlenbach rechts de Brelagerweg in. De streek wordt de ‘Feldkante’ genoemd. Bij een voorrangsweg even rechts en direct daarna een voorrangsweg links. Vervolgens de eerste weg rechts (de Flagenstrasse) in. In het bos de eerste weg rechts: het Kiäkpädken in en de X20 volgen. Liefhebbers van een mooi terras aan de Ems gaan net iets eerder links de Pfifferlingweg in naar het Bocholter Emsfähre.

Van oktober tot april is het terras alleen op zaterdag en zondag geopend. Loop langs de Ems en volg de X20 tot het Kiäkpädken.

In Elte aangekomen na de Biergarten links, linksaf naar de kerk. Vervolgens an de overzijde van het parkeerterrein terug naar de voorrangsweg. Deze oversteken en de ‘Zum Hermannsweg’ in. Dan de 1e weg links: ‘Zum Weddenfeld’. Ga niet naar het Weddenfeld maar sla voor de Mariakapel links: Schmidts – Kämpken. Einde weg rechts (Ottenweg). Weer einde weg rechts: ‘Gott Kenweg’. Deze geheel uitlopen en einde weg rechts, de weg door de ‘Elter Mark’. Bij kruising einde weg, schuin naar links het bospad in (dit is weer de Hermannsweg). Via de Hermannsweg en langs Bevergerner Aa terug bij het beginpunt.















Tekst downloaden

Krosewicker Grenswald, Oldenkott

Het Krosewicker Grenswald is een Naturschutzgebiet. De wandeling bestaat ook nu weer voor een deel uit het Noaberpad, dit keer van Oldenkott naar Zwillbrock. Het is een rondwandeling van ongeveer 18 km, héén door Duitsland en terug door Nederland. Ik heb overwogen de route geheim te houden, want het is er wel erg mooi. Net als delen van de Lüntener Fisteich roept het beelden op uit de jaren vijftig. De smalle bospaadjes, sloten, een rivier, kerkjes, een sfeervol terras, een beschermd natuurgebied en een goed geasfalteerde weg. De tekst van deze route is afzonderlijk te downloaden (zie onder)

De route
De start is bij grenspaal Gp 828, met het wapen van Gelderland, in Oldenkott aan de Duitse kant van de grens van de weg Eibergen – Vreden.

Loop in Oldenkott richting Eibergen. Direct voorbij café- restaurant Oldenkott linksaf (de Crosewick). Volg het Noaberpad, de Duitse route X6 , ruim 8 km naar Zwillbrock. Kruis het riviertje de Berkel. Er is veel ruimte.

Bij de bushalte ‘Schulze-Bröcking’ rechtsaf. Na 200m linksaf (de eerste verharde weg links). De weg loopt verderop langs de grens. Het zijn mooie paadjes.

Bij de splitsing X6 en X9 rechts de X6 (en rood/wit) volgen. Bij de bocht naar links bij grenspaal 814, dus rechtdoor het Krosewicker Grenswald in. Halverwege zijn er verschillende vijvers links.

 

Voorbij een boerderij linksaf. Eerste weg rechts en bij een rustplaats links. Einde weg rechts naar Zwillbrock. Rechts is een biologisch centrum en links een beroemde Barockkirche. Iedere zondagmiddag om half vijf is er klassieke muziek.

 

Rust even uit op het mooie, tijdloze terras van Landgasthof Reirink. De inrichting van het café is nog geheel jaren vijftig. Het terrasmeubilair is helaas deze zomer vernieuwd. De vooruitgang?

Neem na de Gasthof de eerste weg rechts. Het is iets verderop één van de parkachtige wegen van deze route. Op een driesprong, bij een boerderij, rechtdoor over een grasweg. Bij een kruispunt, langs de rechteroever van de Veengoot, deels door Nederland, deels door Duitsland.

Eind van het zandpad, bij een verharde weg rechtsaf en vervolgens weer rechts de Rammelbroeksweg in. Bij de paddenstoel ‘Rekken 2,2 km’ linksaf, de Diekerweg in. Aan het eind van de Diekerweg links. Na een manege rechts, rechtsaf slaan. Volg de fietsroute naar knooppunt nr. 68. Hoezo géén water in de Achterhoek?

Het is een mooi pad langs de Berkel dat later overgaat in een asfaltweg. Bij knooppunt nr. 68 rechtsaf via de Oldenkottseweg terug naar Oldenkott. Dahlia’s zijn er genoeg.

Tekst downloaden

Lüntener Fischteich, Alstätte

Duitsers kweken graag vissen. Tot 1950 was er een viskwekerij in het opgestuwde Heideven ten
zuidwesten van Alstätte. Vijftig jaar zijn de vijvers jaren met rust gelaten. Het was er
heerlijk wandelen. Dan zoekt een projectontwikkelaar een gebied om zich eens lekker uit te
kunnen leven. De ’Lütener Fischteich’ is zo’n gebied. De horeca bevindt zich op fietsafstand.
Het ontwikkelingsfonds van de Europese Unie helpt bij de financiering.

Het is 2010. Werklieden gaan druk in de weer met allerlei graafmachines. Het wordt groots
aangepakt. Men creëert een compleet nieuwe vijver, plaatst een lange rij houten vlonders op
zware metalen constructies om zo te voorkomen dat een goed geklede bezoeker natte voeten zouden kunnen krijgen. Er komt een ‘uitzichtpunt’, een zwaar metalen stellage net boven één van de vijvers. Ik weet niet of de kikkers dit leuk vinden. Het project wordt met foeilelijke ‘Bill Boards’ bij de toegangspaden gepromoot als ‘natuur ontwikkeling’.

Genoeg hierover. Het gaat om de wandeling. Wandelaars hebben in de directe omgeving van Alstätte de keuze uit twee ‘Naturschutzgebiete’: de ‘Lüntener Fischteich’ en het ‘Schwattet gat’. De
wandeling naar de ‘Lüntener Fischteich’ is een grensgeval. De route loopt deels in Duits land en
deels in Nederland. Het vertrekpunt is de “Haarmühle’ aan de weg Haaksbergen naar Alstätte, net
over de grens met Duitsland links. De lengte van de wandeling is ruim 10 km lang. In Duitsland
wordt de route aangegeven met 'X6'; de terugweg gaat deels via het Noaberpad.



De route  (klik op de foto's voor vergroting).

Vanaf de Haarmühle zuidwaarts lopen. De route wordt aangegven met een ‘X’, soms met het cijfer
‘6’ er bij (op de paal boven nummer ‘82’).

De route loopt over de Besslinghook. Na de bocht bij huisnummer 82, de eerste asfaltweg rechts. Links van deze asfaltweg een typisch Duits, degelijk bushokje. Bij een kruispunt: rechtdoor. Als het goed is staat de fiets er nog.

 
 Daarna het mooie, afwisselende bos (loof- en naaldhout) van ‘Lüntener Fischteich’.
 

Bij de ‘bill board’ rechts af (de X route gaat hier rechtdoor). Direct na de nieuw ontwikkelde

vijver links afslaan, over een eveneens nieuw aangelegd pad. Halverwege links van het pad een
typische Duiste hoogzit.

Eind van het pad rechts af. Volg de route A1, rechts aan houdend. De A1 gaat over in het
‘Noaberpad’ (rood/wit). Bezoek het uitzichtpunt.

  De route loopt deels langs de vijver. Er is geen enkel risico op natte voeten.

 

 Het pad wordt later wat humaner.

Bij de bosrand het pad naar links volgen. Einde rechtsaf. Let op! Voor de boerderij bij
grenssteen 834 E linksaf, over verharde weg Nederland in. Na 700 m rechtsaf: Bosmatenweg. Na
ongeveer 1 km kruispunt Munsterdijk. Het Trekvogelpad komt hier van links. Op dit kruispunt het
Noaberpad verlaten en rechtsaf naar de Alsteedseweg. Deze oversteken en op het fietspad rechtsaf (weer het Noaberpad). Weer rood/wit volgen. Voor hectometerplaatje 8.8 linksaf, het ‘Witteveen’ in, langs de Buursebeek.

Na de Buursebeek, rechstaf langs de heide. Bij keuzepunt Z81 het Noaberpad definitief verlaten, rechtsaf de blauw/ rode pijlen volgen. Steek de Buurse beek over en vervolgens links aanhouden tot de Haarmühle.

Tekst downloaden

Schwattet Gatt, Alstätte

Een wandeling van 8,5 km, in een beschermd natuurgebied, iets ten zuidwesten van Alstätte (download de routebeschrijving).

Het Schwattet Gatt is oorspronkelijk een bos- en heidegebied omgeven door drie dijken. Het is een vogel broed gebied. Er zijn zeldzame planten. Het is er heerlijk verstild. De route gaat het meest over zandwegen, afgewisseld met asfalt.De route heeft de vorm van een rechthoek (zie het bord). Bij de vennen heeft de storm van juli 2010 hevig huisgehouden. Bij regen is het rond de vennen behoorlijk drassig.


Routebeschrijving: 
Op de parkeerplaats, staande met de rug naar het bord, rechtsaf de asfaltweg op. Na ongeveer 1 km bij een betonnen paaltje met een gele stip: rechtsaf (een landweg).

Liefhebbers van een idyllisch beekje lopen nog niet de asfaltweg op, maar gaan in de tegenovergestelde richting, rechts langs het bord, een zandpad op. Direct over de beek het eerste pad links langs de beek. Bij het eerst volgende zandpad links de beek over en bij de asfaltweg rechts. Volg nu de normale routebeschrijving.
 

Hierboven de landweg vanaf de 'gele stip'. Het is een mooie weg met in de nazomer volop bramen en vlierbessen. Eind van deze weg rechtsaf de asfaltweg op. Vóór een bosrand links, linksaf slaan, langs de bosrand lopen (route A3). Rechtdoor een open veld over, het bospad inslaan en naar links volgen.

Bij de route aanduiding 'A123' rechtsaf het bospad blijven volgen. Einde pad, net voor de geasfalteerde weg, het bospad rechts. Het pad loopt parallel aan de hoofdweg. In Duitsland noemt men dit heel mooi: Seitenstrasse. Dan de eerste geasfalteerde weg links en vervolgens de eerste weg rechts.

Het mooie bospad met slagboom, rechts inlopen. In de verte wat omgewaaide bomen. Dat moet lukken. Volg het pad dat naar links afbuigt tot weer een slagboom. Hier rechtsaf (route A3). Steek de voorrangsweg Ammeloe- Ottenstein over. Einde pad rechtsaf (dit pad loopt naar de vennen).

Van de bankjes bij de ven staat er geheid één in het water. Een mooi natuurgevoel.Volg een wat slingerend pad langs de vennen (nog steeds route A3).Einde pad links en eerste pad rechts. Bij de asfaltweg links terug naar de parkeerplaats.


Tekst downloaden

Hünenweg Niedersachsen

De Hünenweg loopt van Osnabrück naar Papenburg (208km). Er is een verbindingsweg van Emmen naar Haselünne (72 km). Het is mogelijk vanaf deze verbindingsweg aan te sluiten op het Noaberpad richting Ootmarsum (90 KM). De Hünenweg wordt aangegeven met een geschreven blauwe letter 'h' op een geel vlak. De route is goede bewegwijzerd. Er is een 'Wanderführer Hünenweg' en een 'Fernwanderweg Hünenweg' te bestellen bij tv@osnabruecker-land.de. De Hünenweg bestaat uit 8 etappes. De eerste 4 etappes liep ik alleen. De overige samen met mijn partner. Het is een mooie, zeer afwisselende wandelweg. Bossen, heuvels, veenkoloniën, turf, steden en de onvermijdelijke hunebedden, met meer zand- dan asfaltwegen.

Klik op de afbeelding(en) voor een vergroting.

1. Osnabrück - Bramsche, 21 juni 2010, 30 km.

Osnabrück houd ik voor gezien. Dankzij de Weser-Ems Bus start ik in Rulle, 8 km ten noorden van de stad. Vlak voor Bramsche is er de keuze uit een een korte en een lange variant. Ik kies voor de lange route. Ik loop door een heuvelachtig gebied. In Bramsche bezoek ik het Tuchmacher (textiel) Museum. Ik koop er de Wanderführer voor € 6,80. Roswitha Thiesing (Privatüber- nachtungen) is een prima plek om te overnachten (€ 27). De dunne, houten wanden tussen de kamers maken dat ik het doen en laten van mijn buurman probleemloos kan volgen. Op verzoek zet hij de volumeknop van de TV wat zachter. Tijdens mijn eerste wandeldag kom ik er achter dat mijn rugzak te vol zit. Ik neem nooit meer een zware regenjas en een spijkerbroek mee.

2. Bramsche - Ankum, 22 juni 2010, 30 km.

Niets menselijks is mij vreemd. Het is verleidelijk zo nu en dan stiekem een weggetje af te snijden. Dat doe ik vandaag helaas op een verkeerd moment. Zo kom ik ten onrechte op de drukke B218 terecht. Teruggaan is geen optie. Ik loop dus langs de drukke (auto-)weg. Ik kan na ongeveer 4 km de bossen induiken, terug naar de route. Rond 12.30 uur ben ik in Ueffeln. De horeca houdt hier uitgerekend op dinsdag de Ruhetag. Ik beleef een klein dipje. Het omlopen, de misplaatste Ruhetag en de pijnlijke heupen. Dat laatste kan anders. Ik stel de draagbanden van de rugzak bij. Even buiten Ueffeln herhaal ik de afsnijd poging. Het lukt nu wel. Een prachtige weg door een wijds landschap. Ankum is een aardig, toeristisch stadje. Ik overnacht bij hotel Raming.

3. Ankum - Berge (Börstel), 23 juni 2010, 30 km

De route ontwerpers menen dat ik tuk ben op de hunebedden. Dat valt wel mee. Ik kan er zo nu en dan wel één missen. Ik loop, als alternatief voor de Hünenweg, de fietsroute naar het noord-westen. Ter hoogte van de Teufelstein volg ik de Hünenweg via Restrup naar Berge. Ik heb nog genoeg energie om door te lopen naar Stift Börstel. Het klooster ligt prachtig aan een bosrand. Daar aangekomen vraag ik een tuinman waar ik kan overnachten. Ik weet dat er een hotel is; niet zo spiritueel. Bij toeval tref ik in het kantoor van het klooster de Äbtissin Britta Rook. Er zijn geen kamers beschikbaar. Britta laat mij wel een zomerhuisje zien dat naar haar zeggen te duur is voor mij (wat een mensenkennis). Vervolgens neemt zij mij mee naar een gemeenschaps- huis dat ik voor € 25,- per nacht kan gebruiken. Er is een compleet ingerichte keuken, een woonkamer en verschillende slaapkamers. Ik blijf er twee nachten. Er is geen winkel. Berge ligt op 7 km afstand. Britta neemt mij in een camper mee naar de 'Penny's Markt'  in Herzlage. Zij houdt van aanpakken. Wij scheuren over de weg. Af en toe gaat het mij wel wat snel. De camper vliegt voor mijn idee zo nu en dan volledig onderstuurd door de bochten. Ik koop snel wat broodjes, een bak sla, een ovengerecht, radijsjes en melk. Veilig terug in Börstel ga ik met haar mee de prachtige kapel bezichtigen. Radio, TV en computer ontbreken ; dat is even wennen. Overdag zit ik voor mijn huisje. Bezoekers zien een seculaire kloosterling. De rust verwent mijn voeten.

4. Berge (Börstel) - Haselünne, 25 juni 2010, 26 km.

Ik verlaat het klooster via een mooie weg naar Herzlake. Vervolgens een loop ik vele kilometers door het open veld, langs de rivier de Hase. Ik ontmoet er 'zwart kampeerders' met een kano. Rond één uur bereik ik Haselünne. Het is een aardig, doorsnee Duits stadje. Om vier uur word ik met de auto opgehaald. Later ga ik terug om de Hünenweg af te maken.

5. Papenburg - Surwold, 12 juli 2010, 24 km

Papenburg is een oude veenkolonie in het noordwesten van Duitsland aan de Ems. De scheepsbouw is een belangrijke bron van bestaan. Het is een mooie stad met ruim 35.000 inwoners. Wij reizen via Rheine met de trein naar Papenburg. Vanaf het station is het nog 5 km lopen naar begin (ook wel het einde) van de Hünenweg. Wij lopen vanaf de Alten Turm en de St-Michael-Kirche langs het Spilttingkanal, een oude trekvaart voor de schepen waarmee turf werd vervoerd.

Turf is er ook in het 'Von-Velen' openluchtmuseum langs het kanaal. De wandelroute loopt vanaf Papenburg parallel aan het kanaal op een paar honderd meter afstand. Het is een prachtig, verlaten gebied waar nog steeds turf wordt gewonnen.

Ter hoogte van Börgermoor gaat de route langs het Küstenkanal westwaarts en vervolgens over het kanaal weer naar het oosten (Surwold of Börgerwald). Het is warm, zo'n 34 graden Celsius. Met enige moeite doorstaan wij de aanvallen van massa horzels. Als het moet prikken ze op de jacht naar mensenvlees door de kleding heen. Wij vinden een insecten vrije en koele plek onder de brug over het kanaal. Iets later hoor ik bij toeval op mijn FM-walkman een weerwaarschuwing. Op dat moment schijnt de zon nog volop. Wij zetten de vaart er in. Vlak voor het dorp Surwold barst de storm los met orkaankracht. Ladingen zand en takken worden over de weg geblazen. Met moeite houden wij ons staande. Wij zoeken beschutting achter een garage bij een woning. Wij zijn inmiddels grijs van het zand. Na de passage van een zwaar onweer wagen wij ons weer op straat. Bomen zijn ontworteld, liggen dwars over de weg.

Na een zoektocht vinden wij een overnachtingsplek in het Walhotel te Börgerwald. Wij worden onthaald met stampende muziek uit een nabijgelegen feesttent. Het terras wordt met lawaaiige blowers takvrij gemaakt. De ontvangst bij het hotel is verre van vriendelijk . Met waarneembare tegenzin krijgen wij door een vrouw bij de receptie een kamer toegewezen in een donkere gang. We nemen snel een douche om het zand af te spoelen en  wij wassen de kleren. Ik hang de spullen buiten op een balkon achter het hotel. Met een klap valt de buitendeur van het hotel achter mij dicht. Van buitenaf  is de deur niet te openen. Ik ben schaars gekleed. Ik loop op mijn blote voeten door een dicht bos op zoek naar de ingang van het hotel. Ik beland bij een keukendeur. Het keuken personeel  kijkt vreemd op van de blote man. Ik kan beter nog even doorlopen. Ik kom bij een hoofdingang en eindig in een grote eetzaal. Is dit wel het Waldhotel? Ik loop terug en ik vind een zij-ingang die mij vaag bekend voorkomt. Er zijn mensen aan het werk. Ik loop snel door en doe of mijn neus bloed. Uiteindelijk vind ik de donkere gang. Ik word ontvangen met een 'waar was je toch?'. Het eten in het Waldhotel maakt ons verdrietig. Met grote tegenzin werpt de dame van de receptie twee schnitzels met frites op tafel. Mijn eetlust is niet groot na een blik op de keuken. Massa's vliegen op een afwas die er kennelijk  al dagen ligt. Is de afwashulp op vakantie? Lang leve het Waldhotel!

6. Sürwold - Sögel, 13 juli 2010, 22 km.

Met het ontbijt is niets mis in het Waldhotel. Er zijn broodjes en kiwi's genoeg voor onze lunch. Wij bereiken even buiten Sürwold een militair oefenterrein 'mit Gefährsdungspotential'. Wij zien géén rode vlag, maar je weet maar nooit. Het is er wel doodstil. In Börger is een 'coffee to go'. Wat een goede uitvinding. Vervolgens een mooie tocht door de bossen. De eigenaar van de Ferienwohnung aan de Loruperweg te Sögel heeft het niet zo op wandelaars. Achter het huis is een huisje inmiddels toebedeeld aan vette spinnen. De verhuurster is ronduit onvriendelijk. Frau Annemarie Kubath aan de Schützestr, heeft geen kamers, maar reageert op mijn aanwezigheid fysiek weer wat te vriendelijk. Het is ook nooit goed. Uiteindelijk overnachten wij in het 'Stammhaus der Familie Jansen'. Wij eten in een sfeervolle tuin aan de Loruper Weg zeer on-Duitse, alternatieve gerechten.

7. Sögel - Lähden, 14 juli 2010, 25 km.

Weer een zeer warme dag. Bij het jachtslot Waldhöfe mijden wij Klein en Gross Berssen en lopen rechtstreeks via een fietsroute via Eisten naar Hüven. Lekker in de schaduw. Ten zuiden van Hüven volgen wij weer de Hünenweg. Fraai is de Hüvener Muhle, een multifunctionele molen op wind- en waterkracht.

Lähden is een onaanzienlijk plaatsje met een groots, goed en betaalbaar hotel. Het is weer tijd voor een wasje.

8. Lähden - Meppen, 15 juli 2010, 28 km.

De Hünenweg loopt van Lähden naar Haselünne. Daar ben ik al eens geweest. Wij willen rechtstreeks via de verbindingsweg en het Noaberpad naar Ootmarsum. Vandaar dat wij  direct naar Meppen lopen, deels via de Hünenweg en deels via de verbindingsweg. In Westerlohmühlen drinken wij koffie in een prachtige theetuin. Vervolgens via Klein  Döngen naar Gross Döngen. Vanaf hier volgt een mooie tocht door de rivierbossen van de Hase. Ondanks de warmte en de vermoeidheid laten wij een aardig hotel in Bokeloh links liggen. De beloning is een goed hotel aan de Herzog-Arenberg Strasse (Pöker) . Veel luxe met een eigen balkon. Meppen is een aardige stad. Wij genieten van een mooi uitzicht  op  de Hase en van het vorstelijk eten in het restaurant 'das Boothaus'.

9. Meppen - Twist, 16 juli 2010, 20 km (+5; + 5)
Het is nog steeds warm. Wat een geluk dat wij al om 6.30 uur kunnen ontbijten. De route loopt door Fullinger en het Bourtanger Moor. Het is weer een veengebied met voldoende horzels om ons het leven zuur te maken. Het is een mooi, verlaten gebied. Wij zijn helemaal gewend aan de lange, rechte wegen. Wij lopen 5 km langer van de route naar Twist. Twee hotels, waarvan er één open is. Het hotel heeft vier Doppelzimmers die allen bezet zijn. Heeft het nut ons te zeggen dat wij beter vooraf kunnen bellen? Uiteindelijk belt hij dorpsgenoten voor een alternatieve overnachtingsplaats. Er is niets. Uiteindelijk vraag ik naar een camping. De man lacht mij uit, belt wel en er is een plek: 'nog 2 km lopen en u bent er'. Mooi niet. Na 5 km geven wij het op. Liften kan ook nog. Een vriendelijke man brengt ons in een luxe bolide naar een Pension Hof Weuste te Hoogstede. Een koele kamer in een boerderij aan de Vecht. Wat wil je nog meer? Er is frites met kroket bij een plaatselijke Imbiss. Met de bedden is het minder. 's Morgens staan wij gebroken weer op.

10. Hoogstede - Wilsum, 17 juli 2010, 22 km
Wij zijn eigenzinnige wandelaars. De route Twist - Hoogstede hebben wij halverwege afgebroken. Vanaf Hoogstede lopen wij niet naar Uelsen maar naar Wilsum. Op het internet zag ik in Wilsum een mooie boerderij van de familie Akkerman. Een hele etage voor € 40 per nacht. Vanaf Hoogstede lopen wij het Noaberpad. Iemand heeft bedacht ons om te beginnen te kunnen pesten met een onmogelijk paadje door manshoge brandnetel struiken. Ik loop in een korte broek! Dan maar over het prikkeldraad, door het bouwland. Ook vandaag weer deels een rechte weg over de Wilsumer Berg. De etage voldoet geheel aan onze verwachtingen inclusief een mooi uitzicht. Frau Akkerman leent mij een fiets. Ik peddel naar Uelsen om inkopen te doen voor twee dagen. Zondag houden wij rustdag. Op loopafstand van de boerderij is een prima pannenkoeken restaurant. Wij slapen heerlijk.

11. Wilsum - Ootmarsum, 19 juli 2010, 19 km
De laatste etappe. Vanaf de boerderij in Wilsum loopt er een prachtig bospad richting Uelsen. Voor Uelsen lopen wij verder over het Noaberpad. Er is niets mis met het Noaberpad. De route wordt met rood-witte markering aangegeven. Probleem is dat kennelijk de route nog wel eens wordt aangepast. Het rood-wit van de oude route blijft bestaan. Zo komt het dat wij ongewild via de oude route langs Halle naar Ootmarsum liepen. In het drukke Ootmarsum zijn wij op de bus gestapt. De Hünenweg is een zeer geschikte wandelroute.